რატომ ჭირვეულობენ ბავშვები?

В чем причина детских капризов? auremar, Shutterstock.com Родители не всегда в состоянии понять, почему любимый ребенок становится неуправляемым. Еще сложнее выбрать правильную тактику поведения. Стоит ли потакать капризам, или необходимо жестко реагировать на любую попытку непослушания? Разберемся на конкретных примерах. Ситуация 1. Ребенок капризничает, когда хочет спать, когда у него забирают любимую игрушку и т. д. Малыши еще не умеют контролировать себя и выражать свои эмоции словами. Поэтому задача родителей – научить их этому. Проговаривайте вслух все, что происходит с ребенком. Например: «Ты уже устал и поэтому капризничаешь». Или: «Ты плачешь, потому что тебе не позволили сделать что-то...» Вскоре ребенок научится выражать свое недовольство не слезами, а конкретными фразами. Ситуация 2. Любую просьбу (посмотреть мультфильм, поиграть) малыш начинает с нытья. Скорее всего, проблема не в ребенке, а в вашей невнимательности к нему. Вы часто слушаете его вполуха, поэтому он нашел единственный способ достучаться до вас – это крики, слезы, истерика. Чтобы малыш привык к такой манере общения, постарайтесь не игнорировать его просьбы. Даже если вы заняты, можно ответить: «Подожди, я закончу работу, и мы вместе порисуем». Ситуация 3. Ребенок устраивает истерику, когда вы просите его убрать игрушки, зовете с прогулки домой. Может быть, вы слишком требовательны, и малыш просто не в силах выполнить что-то. Помогите ему убраться в комнате, а не заставляйте сделать всю работу в одиночку. А если чаду трудно оторваться от любимой игры, предупредите его заранее, что пора собираться домой, а не требуйте немедленной реакции. Ситуация 4. Ребенок часто отстаивает свое мнение истериками, бросается с рыданиями на пол. Когда такая сцена происходит впервые, ваше чадо только проверяет эффективность своих действий. Важно не пойти у него на поводу, не бросаться его успокаивать и выполнять любые требования. Поверьте, если ребенок поймет, что на вас такие приемы не действуют, в следующий раз он выразит свою просьбу по-другому. А если такая истерика затянулась, объясните малышу, что не будете общаться в таком тоне, или обратите все в шутку: «Ты легла позагорать?» Молчаливое непослушание и бурные истерики свойственны дошколятам. Однако не стоит списывать все на возраст, систематические капризы – ненормальная ситуация. Скорее всего, причина в неправильном воспитании ребенка. Чем быстрее вы обнаружите ошибки в своем поведении с ребенком, тем легче вам будет отучить его от постоянных капризов, пока они еще не вошли в привычку. Если речь идет о ребенке до трех лет, то причиной постоянных истерик может быть вовсе не характер, а физиологические потребности (голод, сонливость, усталость). Возможно, таким образом проявляется какое-либо заболевание, ведь малыш еще не в состоянии четко объяснить, что у него болит. Если настроение ребенка резко изменилось и он начал капризничать на ровном месте, понаблюдайте за его состоянием в ближайшие часы: не подскочила ли температура, не проявились ли какие-то другие симптомы.

Автор: Юлия Иличкина
Источник: http://shkolazhizni.ru/archive/0/n-66652/
© Shkolazhizni.ru

მშობლებს ყოველთვის როდი შეუძლიათ მიხვდნენ, თუ რატომ გახდა მათი საყვარელი შვილი უმართავი. კიდე უფრო რთულია ურთიერთობის სწორი ტაქტიკის შერჩევა. ღიირს ჭირვეულობის წაქეზება, თუ აუცილებელია ნებისმიერ ჭირვეულობაზე მკაცრი მოპყრობა, დასჯა? პასუხი გავცეთ კონკრეტული მაგალითების განხილვით.

სიტუაცია 1. ბავშვი ჭირვეულობს, როდესაც ეძინება, როდესაც საყვარლ სათამაშოს წაართმევენ და ა.შ.
პატარებმა ჯერ არ იციან საკუთარი თავის კონტროლი და ვერ გამოხატავენ თავიანთ ემოციებს სიტყვებით. ამიტომ მშობლბის ამოცანაა – მათ ეს ასწავლონ. ყველაფერი, რაც ბავშვს ემართება დაწვრილებით გაახმოვანეთ.
მაგალითად:  "შენ უკვე დაიღალე და ამიტომ ჭირვეულობ". ან "შენ იმიტომ ტირი რომ არ მოგცს ... გაკეთების უფლება?" . ძალიან მალე ბავშვი დაიწყებს უკმაყოფილების გამოხატვას არა სიტყვბით არამედ კონკრეტული ფრაზებით. 

სიტუაცია 2. პატარა თავის ნებისმიერ თხოვნას (უყუროს მულტფილმს, ითამაშოს) წუწუნით იწყებს. როგორც წესი, ეს ბავშვის კი არა ჩვენი ბავშვისადმი უყურადღებობის ბრალია. უფროსები ხშირად ცალი ყურით უსმენთ, ამიტომ მან გამონახა ერთადერთი საშუალება გაგვაგონოს – ხმამაღალი ყვირილი, ტირილი, ისტერიკა. იმისთვის რომ პატარა არ მიეჩვიოს ურთიერთობის ამ მანერას, დროულად მიაქციეთ ყურადღება მის თხოვნას. მაშინაც კი როდესაც ძალიან დაკავებული ხართ, შესაძლებელია უპასუხოთ: «მოიცადე, ეხლა მოვრჩები საქმეს და ერთად ... ». 

სიტუაცია 3. ბავშვი ჭირვეულობს, როდესაც ვთხოვთ თავისი სათამაშოების ალაგებას, და ან ეძახით ეზოდან სახლში დაბრუნდეს. იქნებ, ძალიან მომთხოვნი ხართ და პატარას არ ძალუწს თქვენი მოთხოვნის შესრულება. დაეხმარეთ მას აალაგოს სათამაშოები, და ნუ აიძულებთ მარტომ აკეთოს თავისი საქმე. თუ თქვენ პატარას უჭირს მოსწყდეს საყვარელ თამაშს, ჯობია წინასწარ გააფრთხილოდ, რომ დროა სახლში წასვლისთვის მოემზადოს,  და  იმწამიერ რეაგირებას ნუ მოითხოვთ. 

სიტუაცია 4. ბავშვი, ხშირად თავის აზრს იცავს ჭირვეულობით, ტირილით იატაკზე გორავს. როდესაც ეს ხდება პირველად, თქვენი პირმშო მხოლოდ ამოწმებს თავისი ქცევის – მეთოდის ეფექტურობას. მნიშვნელოვანი, რომ არ ავყვეთ მას და არ დაუწყოთ დამშვიდება და/ან რასაც ითხოვს იმ სურვილის ასრულება. მერწმუნეთ, თუ ბავშვი მიხვდა, რომ თქვენზე ეს მეთოდება არ მოქმედებს, სხვა დროს ის თავის სურვილს – თხოვნას სხვაგვარად გამოხატავს. და თუ ესეთი იტერიგა გაგრძელდა, აუხსენით პატარას, რომ ესეთ ტონში ურთიერთობას არ გააგრძელებთ, ან ხუმრობაში გაუტარეთ.

უსიტყვო და ან აგრესიული ისტერიკები უფრო ახასიათებთ სკოლამდელ ასაკის ბავშვებს. თუმცა ყველაფერს წლოვანებას ნუ დავაბრალებთ, სისტემატური უკმაყოფილება – არანორმალური სიტუაციაა. მიზეზი, ალბათ უფრო, ბავშვის არასწორე აღზრდაში უნდა ვეძებოთ. რაც უფრო მალე აღმოვაჩენთ ჩვენს შეცდომებს ბავშვთან ურთიერთობაში, მით უფრო ადვილად და სწრაფათ გადავაჩვევთ მას გაუთავებელ და ხშირ ჭირვეულობას, მანამ სანამ ეს ყოველივე ჩვევად გადაექცევათ.

თუ ვსაუბრობთ ბავშვზე, რომელსაც 3 წელი არ შესრულებია, მაშინ გაუთავებელი ისტერიკების მიზეზი ხასიათი კი არა, შეიძლება იყოს ფიზიოლოგიური მოთხოვნები (შიმშილი, დაღლილობა, უძილობა). შესაძლოა, ასე რომელიმე დავადება აჩენს თავს, პატარას ხომ არ შეუძლია მკაფიოდ  და გასაგებად ახსნას თუ რა აწუხებას. თუ ბავშვს გუნებგანწყობა მკვეთრად შეეცვალა და უადგილოადგილას დაიწყო ჭირვეულობა, უახლოესი საათები მის მდგომარეობას და ქცევას  დააკვირდით: ხომ არ აუწია სიცხემ, ხომ არ გამოაჩნდა სხვა რაიმე სიმპტომები.

ავტორი: იულია ილიჩკინა
წყარო: http://shkolazhizni.ru/archive/0/n-66652/