ბავშვების თან ტარების ტრადიცია იაპონიაში დღესაც შენარჩუნებულია. მაღაზიებში ჩვეულებრივი სამოსის გვერდით იყიდება სხვადასხვა ტიპის სლინგები, რათა დედამ ბავშვის სხეულზე მიკვრა შეძლოს. თანამედროვე იაპონიაში ბავშვებს მამაკაცებიც ისეთივე რუდუნებით უვლიან, როგორც ქალებს. მშობლები არასოდეს ამბობენ უარს შვილთან ფიზიკურ კონტაქტზე. ბავშვებს მშობლების გვერდით საშუალოდ 10 წლის ასაკამდე სძინავთ.
ასეთი მჭიდრო სიახლოვის გამო ბავშვი ეჩვევა, რომ სხვას ხელი არ უნდა შეუშალოს, რომ წყნარად უნდა მოიქცეს. ასე ეჩვევა ზრდილობასა და თავაზიანობასაც. იაპონელები არც უკმაყოფილებას გამოხატავენ ყვირილით - მზერა და ინტონაცია სავსებით საკმარისია. შვილები უსიტყვოდაც ხვდებიან, რას იქრობენ მათ საქციელზე მშობლები.
თანამედროვე იაპონელი ქალები, ვისაც მცირეწლოვანი შვილები ჰყავთ, ან არ მუშაობენ, ან მინიმალური დატვირთვით შრომობენ, რათა დროს უმეტესი ნაწილი შვილებს მიუძღვნან.
გარკვეული კვლევების შედეგად დადასტურებულია, რომ იაპონელი ბავშვები მშობლებისგან უფრო მეტ სითბოს იღებენ, ვიდრე მსოფლიოს სხვა ბავშვები. მომავალში სწორედ ეს მოქმედებს მათ ხასიათზე. ასევე კულტურული ტრადიციების ბრალია, რომ თავინთ ემოციებს მძაფრად არ გამოხატავენ. ამიტომ უცხო მათთვის ისტერიკა, ბუზღუნი და ჭირვეულობა.
Комментариев нет:
Отправить комментарий